معنی شتل یا شتیلی
فرهنگ عوامانه
پولی است که در قمارخانه شخصی که برده به عنوان انعام می دهد.
حل جدول
لغت نامه دهخدا
شتل. [ش َ ت َ] (اِ) مخفف شتلی. آن قسمت از زری که از قمار برده باشند و به حاضران مجلس دهند. (از برهان). آنچه حریف برده از برد خود به حضار مجلس قمار دهد. در فرهنگ اظفری این لغت ترکی ضبطشده است. (فرهنگ نظام). دستخوش. دست لاف:
تلاش کام ندارم برای خویش سلیم
که مدعای من از نقش دادن شتل است.
سلیم.
- امثال:
از بدقمار هر چه ستانی شتل بود.
|| کانیات (در تداول عامه کانیوت). کاسه کوزه. پولی که در هنگام قمار در قمارخانه برنده ٔ بازی باید به صاحب خانه و اداره کننده ٔ قمار بپردازد و گیرنده ٔ شتل مسؤول تنظیم برد و باخت بازی کنندگان است و اگر فرضاً قماربازی پولی باخت و نداد، یا نداشت که بدهد، برنده به گیرنده ٔ شتل مراجعه میکند و پول خود را از او دریافت میدارد و او خود داند با بدهکار و بازنده و چنانکه گفته شد این پول را «کانیات » به تقدیم نون بر یاء و «کاسه کوزه » نیز میگویند و گیرنده ٔ شتل «کاسه کوزه دار» خوانده میشود که برای آسانی تلفظ کلمه ٔ «دار» را نیز حذف مینمایند. (از فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمالزاده).
شتل. [ش َ] (ع اِ) نام گیاهی است که نهال آن را مانند یک درخت از جایی به جایی دیگر برند. نهال جوان. (از دزی ج 1 ص 727). رجوع به شتله شود.
فرهنگ فارسی هوشیار
فرهنگ عمید
پولی که قمارباز پس از بردن پول حریف بهرسم انعام به صاحبخانه یا به دیگران میدهد،
فرهنگ معین
(شَ تَ) (اِ.) = شتلی: پولی که قمارباز پس از بردن، به صاحب خانه یا دیگران به رسم انعام می دهد.
گویش مازندرانی
باران شدید، خیس شدن، گل و لای حاصل از باران شدید
شلوع کردن در بازی – جرزنی
دیوانه، آدم سبک سر و جلف
فاقد طعم های مشهور ترش و شیرین و شور و گس بی مزه
شتل هاکردن
جر زدن
ورف شتل
بارش برف بسیار، باریدن برف آبدار
معادل ابجد
1491